Een iets te dichte mist

De afspraken waren reeds gemaakt: we zouden onze oude mast naar Noorshans brengen zodat ze deze konden namaken.
Van alle offertes voor een nieuwe mast die we ontvingen, vonden we Noordschans voor ons de interessantste.
Ook de logistieke kant was belangrijk, want zo even snel een mast verplaatsen is niet simpel, daar is het bagagerekje van mijn wagen net iets te klein voor.

Het plan was dus om de mast naar Noordschans te varen vandaag.
Heel erg vroeg reden we al naar de boot, om zo het maximale uit de daglichtperiode te halen.
Er was mist, maar in de haven leek het niet dramatisch.
Ik gokte er ook op, omdat ze een zonnige dag beloofden, dat die mist wel gauw zou optrekken.

Verkeerde gok, want nog voor ik goed en wel het Volkerak op was, doemde die dikke mist op.
Ik had al wel vaker door de mist gevaren, maar deze keer heb ik me er ferm aan mispakt.
Dat beetje mist dat men voorspelde bleek heel dichte mist te zijn.
Ik moet met schroom toegeven dat het eigenlijk onverantwoord was om uit te varen.

Onderweg passeerden we de ene visser na de andere, in hun kleine bootjes, zonder navigatielichten.
Die hebben een heel goede levensverzekering, of die zijn hun leven beu.

We hadden op een moment zelfs een bijna-aanvaring met een onverlicht vrachtschip.  Dat was de schrik van ons leven zowaar.  Uiteindelijk bliezen we de plannen maar op.  We ankerden aan de kant en gingen wachten op weersverbetering.

Intussen deed ik eens de bak aan stuurboord open, en wat zag ik?  Man, vlot TIEN liter water rond de batterij!  Wow, waar komt dat vandaan?

Het was geen lek in de romp (gelukkig maar) maar de darm van de beluchter lekte, en nog geen beetje!

Waarschijnlijk is die plastic moer van de afvoer los gekomen, toen ik deze bak open zaagde. Geen verborgen gebrek dus, maar zo een beetje eigen schuld.

Gelukkig had de vorige eigenaar een tube sicaflex aan boord laten liggen en kon ik daarmee tijdelijk het probleem oplossen.

Deze beluchter zal ik wel moeten vervangen op termijn.

De mist trok helaas niet weg. Het was intussen al rond 12u en nog steeds een dikke soep.

We voeren terug, de kant volgende en goed opletten op de dieptemeter, de recreantentonnetjes (die we dikwijls laat konden opmerken), en de wal voor zover we die konden ontwaren in die mist.

Eens terug in onze ligplaats kwam de zon er door. Toen was het al na 13u, te laat om ons plan alsnog uit te voeren.

De mast zal dus nog wat langer op onze FS26 blijven liggen.

Het water in de stuurboordbak kwam zelfs zo hoog,
dat hezt via een gat in het schot tot onder de motor liep