My Friendship 26: mei 2018

Ik wou er nog eens 4 dagen op uit trekken, solo.
Elke dag leert men bij op die manier, en deze keer was het niet anders.

De eerste reef zat er netjes in

Donderdagmorgen voer ik uit met een reefje in het grootzeil. Eens buiten op het Volkerak leek dat meer dan overkill. Met hooguit 8 knopen wind was dat zeker niet nodig.
Maar de weersvoorspellingen beloofden een 14 a 19 knopen en dan is 1 reefje zelfs wat mager, dus liet ik hem gewoon zitten.

De tweede reef was een rommeltje

Na de sluisdoorgang aan de Krammer nam de wind toe en werd stilaan zelfs een tweede reef nodig. Met veel moeite kreeg ik dat voor elkaar, in de toenemende golfslag en rukwinden.

Ow, waar is de windex naartoe?

Niet veel later was mijn Windex er vandoor. Chuck, hoe kan dat nou? In elk geval werd het meteen een gemis. Zonder die windex is lastig zeilen.
Na een kwartier opkruisen thv Stavenisse (video op Youtube), met tij tegen, kon ik eindelijk de Witte Tonnen Vlije indraaien.
Vanaf daar zeilde ik met een rotvaart naar Wemeldinge.
Ik riep de jachthaven al op met de vraag naar een ligplaatsje voor de nacht, en kreeg S29.
Daar werd het even een knoeiboel: de wind duwde me dwars tegen de vingerpieren aan, nog voor ik de boot voldoende vaart in achteruit kon geven. Gelukkig kwam er meteen een man me helpen en kon ik de boot de box invaren. Solo en veel wind, het werkt niet altijd goed bij me.

Krasjes in de gelcoat

Tijdens het geknoei raakte ik met de preekstoel een ander jacht. Ik heb dat dan maar gemeld bij de havenmeester en mijn naamkaartje achter gelaten.
Wat later hoorde ik plots mijn naam roepen... bleek het een oude klant van me te zijn :-)
en warempel: hij is de eigenaar van het jacht dat ik geraakt had.
Hij bekeek de schade en het viel allemaal dik mee, zei hij.
Die avond trakteerde hij me zelfs met friet :P

Vrijdagmorgen stapte een kennis van me aan boord, om 7u.
We voeren meteen uit richting Bruinisse. In tegenstelling tot donderdag was er nu niet veel wind.
Het was een rustig tochtje.
Aan de grevelingensluis moesten we als vanouds redelijk lang wachten. Na de sluis draaide ik voor een keertje de WSV binnen, en niet naar gewoonte de Marina wat verderop. Het prijsverschil voor een nachtje is inderdaad behoorlijk: 14,8 ipv 21eur.
Dirk, mijn passagier, nodigde me prompt uit om eens lekker te gaan eten, en nam me mee naar Bru17. Ik was daar nog nooit geweest en moet toegeven: het was heerlijk.

Zaterdagmorgen wist ik niet goed waarheen: op de drukke Grevelingen blijven? Weer de Oosterschelde op? Ik koos voor Yerseke. Ik leerde laatst een koppel kennen, die bij mij een grootzeilhoes kochten, en die liggen daar met hun Pirhana. Ze gingen een dagje zeilen en ik stuurde ze een SMSje dat ik er aan kom.
Deze trip was ontzettend rustig. Weinig wind. Ik heb er de gennaker bij gezet om toch wat vaart te hebben.
Die avond heb ik van het koppel een kilootje verse mosselen gekregen. Dat waren de allereerste mosselen voor dit jaar :-) Zij hadden ze gekregen van een vissertje uit hun haven.
Het klaarmaken was improvisatie: met snijboontjes en een rode peper, ik had niets anders aan boord.

Ze gaven regen...

Zondag vertrok ik al om 7u om het laatste stukje tij mee te hebben. Ik wou aan de Keeten B zijn als de tijd keerde, en dat had ik dan goed ingeschat, want krek bij de kentering van het tij, zat ik in de Witte Tonnen Vlije.
De rest van de tocht verliep prima.

Smaakte alvast naar meer :-)