Over extra schabje en zomerdagen in... april

Voordelen als zelfstandige? Tuurlijk, zoals: 'in je wagen kunnen springen en naar je boot rijden wanneer het je uitkomt'  :P

Zo deed ik voorbije vrijdag.  Ze voorspelden een heel mooi weekend met zomerse temperaturen, ik had opdrachten liggen die nog wel even konden wachten en had bovenal veel zin om te klussen.

Een super-zomerweekend,  dat mag een mens nooit laten schieten, en al zeker niet als dat weekend midden april valt!

In de loop van de week had ik, op basis van een kartonnen mal, alle hout klaargemaakt voor een extra schab achter onze porta potti aan boord.  Dat schab was klaar en diende enkel nog geplaatst te worden.

Zaterdag zeilde ik richting Zeelandbrug, maar omdat het toch niet erg hard waaide keerde ik aan de Keeten-B terug richting St. Annaland.

Dat dorp is in volle expansie zeg!  Staat daar simpelweg een nieuw appartementsgebouw in de steigers, op de boulevard.

En ook de haven heeft verder geinvesteerd.  Het interieur van het havenkantoor is geheel gerenoveerd, en ook de trap er naartoe: sjiek!

's Avonds werd ik uitgenodigd voor een koffie bij de tijdelijke achterburen van de Vrouwe Martina, een zeeschouw van 10 meter. Knappe boot!

Zondag voer ik al om 7u00 uit om een naderend onweer voor te blijven. En dat is warempel gelukt, zelfs tot op amper 200 meter.  de buien passeerden me letterlijk rakelings op het Volkerak.

Omdat de weersvoorspellingen een heel onstabiel weer voorspelden, tuigde ik 's middags al af en reed huiswaarts.

Knaagt dan wel, als warempel bij thuiskomst alle onheilsvoorspellingen van tafel geveegd werden door die weerlui en het een prachtige zeildag bleek...

Extra schabje: altijd handig!

Deze boei heeft precies een lekje  :P

Ola!  Die regenbui komt nu wel heel dichtbij!

Hop, naar Yerseke

Vrijdagmorgen reed ik naar de boot met de bedoeling om het dek van een nieuwe, grijze, antislipverf te voorzien.

Maar dat plan werd (helaas) snel bijgesteld. Ik wou het dek hier en daar eerst opvullen met schuimepoxy ter vervanging van het wat zacht geworden balsa ertussen, maar de truc die ik wou toepassen lukt niet. het bleef dus bij één gaatje dat ik opgevuld heb met epoxyplamuur.
De rest zal voor later zijn.

Nu ik dan toch al op de boot was, keek ik op de kaart welke bestemming een goede zou zijn, en het werd Yerseke.

Motor stilleggen misschien?

Zaterdagmorgen vroeg op pad richting Krammersluizen.
Eens in de sluis, was er één enkele motorboot voor mij, voor de rest was het akelig kalm op het water.
Die ene motorboot had nog nooit gehoord van fijn stof en andere luchtvervuiling, want hij liet zijn motor vrolijk draaien, met alle stank in de sluis tot gevolg...

Op de Oosterschelde kwam de zon er mooi door, en werd het een aangename 18 graden. De wind bleef uit, zodat het op motor tot in Yerseke werd.
Even langs boei BV4 om wat zeehonden te spotten. Ik kom, zoals voorgeschreven, niet te dicht, om de diertjes niet te schrikken. Een telelens zijn wel fijn zijn :-)

In het Brabants Vaarwater zie ik een landgenoot lustig opkruisen. Die ben ik achterna gegaan (nog steeds op motor) om hem te waarschuwen dat dat sinds vorig jaar niet meer toegestaan is.
Daarna ronkte ik verder richting Yerseke.

Bij valavond wandelde ik eens over de pier van Yerseke en zag een motorboot met jonge gasten passeren.
Twee van de inzittenden aten net hun laatste chips op. Je kan raden waar de lege zak chips naartoe ging... juist: overboord.
De ernst van de vervuiling is duidelijk nog niet tot iedereen doorgedrongen...

Diezelfde gasten haalden wat later nog een stunt uit door met hun motorboot in volle vaart de vissershaven buiten te scheuren en in een grote, slippende, bocht de Beatrix haven binnen te schieten.  Knettergek, die kerels!

Zondagmorgen vertrok ik aardig vroeg om van de tij gebruik te maken.  Onderweg zag ik iets langs drijven en zeilde er naartoe: het was een losgekomen bamboestok met een stukje stof aangeknoopt.  Daar vaar je liever niet tegen denk ik zo, dus nam hem aan boord en riep Post Wemeldinge op.  Na wat overleg meldde ik mijn komst bij Jachthaven Wemeldinge en leverde daar deze staak af.

Tegen de namiddag vormden zich donkere wolken aan de horizon. Het plan om aan het Mastgat te ankeren liet ik maar varen, en voer verder naar de Krammer.  Onderweg trok ik mijn zeilpak aan en nam de zeilen weg.  Ik verwachtte regen, en helemaal niks wind meer.

Mijn vermoeden klopte: eens in de sluis begon het te regenen.

De rest van de tocht was alweer op motor.  Niks wind, en gelukkig bleef het bij die ene bui.

Zeilen is fijn, als er wind is  :D

Volkerak: spiegelglad

Brabants Vaarwater: voor het lapje

Altijd fijn om eens een bruinvis tegen te komen

1e zeilweekend van 2018

Na zo'n lange, koude, winter wil een mens zo snel mogelijk het water op.
Dat was ik alvast van plan, en al zeker gezien de mooie voorspellingen.
Het werd meteen een sportief weekend.  Ze voorspelden een windje van 11 knopen, met vlagen tot 20 knopen.

Ik gokte op de grote fok, die Sailselect voorbije winter voorzien had van grotere leuvers, en een vol grootzeil.  Er stond immers nog weinig wind.
Bij het uitvaren zag ik in de verte niks verkeer, geen kat op het water, maar eens ik zo goed als aan de monding van de de Vlije was doken er uit het Schelde-Rijn kanaal gelijk 5 vrachtschepen op.  Het leek echt de "Truman show"  :D
Tot aan de Krammer had ik een leuk windje mee, dat ging vlot, zonder reef.
Vroeger moest ik zo wat 'gokken' voor de juiste plek van de
Krammer aan de horizon, dat hoeft nu niet meer: ik telde er 18 windmolens!  Ze hebben flink doorgewerkt voorbije winter!

Eens door de 'Jacuzzi' draaide ik de Zijpe in, en sloeg de wind me om de oren.  Ook al heb ik het principe om steeds op voorhand te reven, deze keer werd ik in snelheid gegrepen.  Onder helling dan toch twee reven gestoken.
Gek wel: doordat ik de Serendipity wat 'platter' zeilde, stak ik jachten voorbij die zwoeren bij een vette helling en een volle genua  :-)

Ter hoogte van de Witte tonnen Vlije viel de wind wat weg.  Ik haalde beide reven er uit en besloot over de platen heen te gaan.  Nu mijn dieptemeter werkt, wil ik dat wel avonturen.
Zo kon ik een mooi stukje afsnijden en kwam uit, ongeveer ter hoogte van Kats.
Daar nam de wind weer toe, en werd het een heel sportief stuk opkruisen richting Wemeldinge.
Gaandeweg moest er weer een reef in, eigenlijk zelfs twee.

Eens ik in mijn toegewezen box lag, in Wemeldinge, ging ik gelijk langs bij Boateak.
Ik vertelde haar over de dieptemeter, met een woordje van dank, en toen ze me vertelde dat het viskraam van Sjaak Tramper er weer stond, ging ik er gelijk weer langs.  Die man zijn schotels zijn overheerlijk!

Zondag werd dan een saaie tocht terug: niks wind, soms regen, en tij tegen.
Ik kon onderweg wel een zeehondje spotten, en een bruinvis  :-)
Aan de krammersluizen werd het weer de 'Jacuzzi'.
Een zeiljacht, 'Blauwe Zwaan', sprak me aan en bood aan om eerst te gaan en me dan aan te nemen.  Hij herkende de solo-vlag, vandaar het voorstel.
Dankjewel, 'Blauwe Zwaan'!  Er zijn er dus effectief die de solo-vlag kennen.
Toen ik arriveerde in de eigen haven, kwam de zon er door en werden we getrakteerd om zomerse temperaturen.  Zalig!

Bijzondere vracht, in de Witte Tonnen Vlije

Zeehondje aan bakboord!
(Tussen de vrachtschepen in dan nog)

Regen...

Humminbird dieptemeter

Zeilen zonder dieptemeter, het is niet echt aan te raden.
Ik ga vaak ankeren op de wat ondiepere plekken, vooral om zo minder anker en ketting naar boven te moeten sleuren als ik weer op pad ga.
Op de Oosterschelde doe ik dat ook.  Daar check ik de diepte en reken dan uit hoeveel water er bij het laagste tij staat. Zo weet ik of ik er rustig kan overnachten.

De dieptemeter en log die in de boot gemonteerd zaten heb ik verwijderd.  Ik hou niet van gaten in mijn romp.  De dieptemeter wou ik dan vervangen door eentje met een transducer die binnen tegen de romp aan gekleefd wordt.

Boateak leverde me een mooie Humminbird HDR 650.  Bij deze HDR650 zat een transducer voor spiegelmontage.  Bij nazicht op internet zou je die ook tegen de romp aan kunnen kleven.
Nou ja, dat verhaal kan je lezen in mijn vorige blog.

Na de te water lating testte ik de dieptemeter... geen resultaat.  Hij gaf geen diepte aan.
Ik probeerde eerst het potje leeg te maken en te vullen met water. Na veel ontvetter en spoelen bleef het resultaat nihil.

Dan maar het potje slopen.  Ik kan met een gerust hart zeggen dat TEC7 ontzettend goed kleeft!

Volgens de handleiding van de Humminbird kan je een goede locatie zoeken dmv een zakje water.  Dat lukte niet goed, maar de plaatsen waar ik de transducer kan plaatsen kan ik wel een beetje onder water zetten.  Helaas: ook op die plaatsen geen signaal.
Bij wijze van test hing ik de transducer dan overboord: bingo, hij werkt prima.

Even informeren bij Boateak wat de meerkost gaat zijn, want de meegeleverde transducer kan ik niet meer inruilen.

Boateak nam op haar beurt contact op met de leverancier, en wat bleek?  Ik testte de transducer foutief.
Het weekend erna plaatste ik de transducer op de juiste wijze, zoals doorgegeven door de leverancier en warempel: hij deed het meteen juist!

De juiste opstelling: plat tegen de romp,
de draad moet omhoog wijzen

Transducer testen buiten boord: bingo, ook al hing hij dus verkeerd!

Test op een andere locatie: geen resultaat, omdat ik hem foutief plaatste