Mag het nog eens naar Goes zijn?

Daags nadat ik mijn dochter naar huis bracht, scheepte mijn vriendin in.
Als zeilfanaat kan je zoiets wel gewoon worden :D
Mijn vriendin heeft het niet zo met boten, en ze wordt behoorlijk bang als de boot helling maakt.
Niet echt eenvoudig om aan alle eisen te voldoen: "niet teveel wind, mooi weer en de boot mag niet hellen. Graag ook niet langer dan 2 a 3 uur op de boot."
OK, dan zou de Grevelingen het beste zijn, maar de drukte daar nodigt niet echt uit.

Ik koos voor een eenvoudige start: Oude Tonge.  Zes jaar zeil ik daar al voorbij, nog nooit ingedraaid.
Nu dus wel: ik zeilde naar de monding van de geul naar de haven en draaide er binnen.
Voor de monding was er nog een plek met wier, waar mijn schroef waarschijnlijk waterzooi van maakte, eens in de geul was er amper nog wier.  De havenmeester van Oude Tonge maait er zeer geregeld, en dat was ook te merken.
Het is echt een heel leuk haventje!
Net nadat we afgemeerd waren, kwam er een fikse regenbui over. Ons tentje was net op tijd (eigenlijk net iets te laat) geplaatst.

De volgende dag legde ik de lat iets hoger: Zierikzee.  De bestemming is een eind ver eigenlijk, maar wel zeer uitnodigend.
We vertrokken beestig vroeg zodat er nog niet teveel wind stond.
Bij dit vroege uur was er ook nog geen kat aan de Krammersluizen, daar konden we meteen doorheen zodat het een non-stop trip naar Zierikzee werd. Na de krammer gingen de zeilen op.  Twee reven om wat tegemoet te komen aan de wensen van mn vriendin, maar zo zat er totaal geen vaart in.  Eén reef er uit, deed de boot hellen en ik zag al traantjes van angst verschijnen.
Tja, dat doet wel effe iets met je als je zelf begint te genieten, maar de hart breekt als je vriendin doodsangsten uit staat...  gelukkig kon ik een stuk afvallen in De Zijpe en was de helling een stuk minder.

Eens aan de Keeten A trok de wind aan, draaide naar een onbezeilde hoek, en moest de motor op.
Bovendien was de tij intussen tegen en werd de Oosterschelde een ware klotsbak.
Stampen, dreunen en overkomende golven tot in Zierikzee...  Katja ging voor de eerste keer de Zeelandbrug onderdoor, een onvergetelijke ervaring voor haar.
In Zierikzee werd de geleden angst ruimschoots goed gemaakt door een hele namiddag shoppen  :P

De dag erna zeilden we Zierikzee naar Goes.  En omdat het erg zonnig en rustig weer was ging dat aan een slakkegangetje.  We besloten de stoute schoenen aan te trekken en in het centrum van Goes te overnachten.  onderweg zocht ik informatie in de Wateralmanak 2.
Jachthaventje De Werf kozen we, maar reserveren is niet mogelijk.
We voeren het kanaal af, passeerden de Wilhelminabrug en meerden af aan de wachtsteiger aan de tweede brug.
Na een poos arriveerden er nog jachten en begon men dubbel te liggen.
De scene als de brug open ging leek wel op die aan de Krammersluizen: dringen, duwen, voorsteken... pfffffff.   Discipline is ver zoek.  "Invaren volgens volgorde van aankomst" is ver te zoeken.  Misschien moet men er maar eens een bord van maken en aan sluizen en bruggen plaatsen.
Ik liet me niet doen, zwaaide mijn boeg uit en sprak de schipper die wou voorsteken aan dat ik meteen links zal afdraaien, de jachthaven in.

De Werf is een erg gezellig haventje.  Het is er nogal klein en enige behendigheid met je boot is wenselijk. Die handigheid heb ik met deze boot nog niet, dus deden we het meeste manoeuvreerwerk met de hand.
We trokken weer de stad in, en onze Cavalier, een hartpatientje sedert twee jaar, ging mee in zijn buggy.

Braambessen plukken tijdens het wachten...

We besloten erg vroeg weer uit te varen maar ver geraakten we niet: de brug draait pas vanaf 9u. We meerden dus af aan een surrogaat wachtsteiger.  Lang duurde het niet of er kwam een jacht voor ons liggen.  Toen de brug open ging zagen we dat deze schipper erg gehaast was.  Als de brug net hoog genoeg open stond ging hij er al door.  Op vol gas ramde hij zicht door het kanaal, deed hetzelfde trucje nog eens over aan de Wilhelmina brug, en parkeerde zich vervolgens met flinke vaart geheel vooraan in de sluis, die net open was.

Na het schutten zeilde ik tot aan St. Annaland.  Een stukje zwom er een bruinvis mee :P
De wind was intussen stevig en ik verwachtte weer angst-traantjes bij mn vriendin. Ze hield zich echter kranig.  Voor het lapje scheurde ik door de Keeten en het mastgat.  Om de zeilen neer te halen maakte ik een opschieter en net op dat moment deed een golf ons vet overhellen.  Gegil bleef uit... verbazend... "Is ze nu niet bang?"
Na dit ietswat stevige bochtje zei ze :"Wat een gas-manoeuvre was dat nu!?"

Op motor voer ik richting St. Annaland doorheen de Krabbenkreek en draaide St. Annaland in.
De havenmeester herkende me en verwelkomde me.   Ik wordt hier nog vaste klant  ;-)

De laatste dag voorspelden ze zelfs stormachtige wind.  We voeren dus opnieuw heel vroeg uit.  Wind en stroming mee in de Zijpe.  geen kat te zien aan de Krammer.
Op het Volkerak bleef de akelige wind nog steeds uit, al was het al wel redelijk aan het waaien: 18 a 22kt.
We arriveerden net op tijd in de haven.

Eerste grote zeiltocht met mn vriendin zit er op en we maken al plannen voor een volgende tijdens het verlengde weekend in augustus  :P

Ons hartpatientje en zijn buggy

6 dagen Oosterschelde

Een poos geleden vroeg mijn dochter me of ze nog eens mee kon voor een zeiltochtje.
Met haar had ik al vaker zeiltochten gedaan, maar vooral op de Grevelingen.
Nu wou ik de Oosterschelde op.
Eén van de redenen was ook om zo weinig mogelijk sluizen te moeten doen, die zijn zo ontzettend druk tijdens het hoogseizoen.

Eerste dag zeilden we naar St. Annaland om inkopen te doen in de Jumbo daar.
Het is overigens best wel een leuke haven.
Daags erna zeilden we richting Burghsluis. Ik verwachtte een rustige haven, maar zo draaide het niet uit: we moesten stapelen, en dat is dan de eerste keer in mijn 'zeil-carriere'  :D
We wandelden naar het dorpje en wilden ook nog een fikse wandeling maken naar de Stormvloedkering, maar dat laatste lieten we uiteindelijk maar zo.

Woensdag trommelden we vrij snel de buren op omdat we wilden vertrekken. Men voorspelde onweders, en het leek ons dat het slimste om een kort stukje richting Zierikzee te zeilen en daar binnen te lopen.  Uiteindelijk kwamen we redelijk vroeg aan in Zierikzee, maar de onweders bleven uit.
Met mn dochter trok ik het stadje in.  Best wel leuk om Zierikzee te bezoeken met de boot, in het hoogseizoen.

Van Zierikzee naar Yerseke was een heel leuke zeiltocht, en vooral omdat we een poos na ons vertrek een bui zagen passeren over Zierikzee, en voor ons een vette over Yerseke.  We zaten er net tussenin.
Het leek wel of er een stolp over mn boot stond  :P
In Yerseke kochten we verse mosselen bij de Viskeete.  We gingen ook nog wat shoppen in het dorpje.

Goes had ik nog nooit bezocht. Het werd dus echt eens tijd om daar naartoe te zeilen.
Yerseke - Goes is helaas een bijzonder kleine afstand, dus maakten we een ommetje door het Brabants Vaarwater en de Witte tonnen Vlije, om wat zeehonden te gaan spotten.
We voeren uit met stroming tegen en ik maakte een snelle inschatting hoe lang het stukje zandbank, waar de zeehonden liggen, nog droog bleef. Juist gegokt alvast zodat we toch wat zeehonden konden zien.  Ik was duidelijk niet de enige met dat plan, want het was er een komen en gaan van schepen.
Volgens mij zijn er zeehonden tussen die zichzelf fotogeniek vinden :P
Na de fotosessie ging het richting Goessche Sas.

Een 10-tal minuten nadat ik afmeerde aan de wachtsteiger kwam er een zeiljachtje aan met een wat ouder, maar nog bijzonder sportief, koppel.  Ze meerden af achter mij.
De dame vroeg of ik van 'De Vlije' kwam en ik bevestigde dat.
"Oh, leuk.  Weet je: in dat haventje is er iemand die een leuk boekje schreef."
   "Wel, dat ben ik.", antwoordde ik.
"Echt? Wat fijn je te ontmoeten!  Wacht, kan je mijn exemplaar dan even gauw signeren?"
En zo had ik dus een mini signeersessie op de steiger daar.

Wat later ging de sluis open, en konden we schutten.
In de jachthaven naast de sluis namen we een ligplaats voor de nacht en leenden er fietsen om naar het dorp te rijden.
Goes bezoeken met mn dochter was best wel leuk.

De voorlaatste dag van onze tocht ging het weer naar St. Annaland.  We wilden eerst naar Herkingen, maar toen we op de marifoon hoorden dat het er behoorlijk druk was, weken we dus uit naar St. Annaland. Ik beloofde mijn dochter gezonde voeding, en zo geschiedde ook: Kebab bij de eettent op de hoek  :D

De laatste ochtend voer ik uit en steek, zoals steeds, het vaargeultje voor de haveningang over.
Eens over gestoken trek ik dan mn zeilen op en draai dan af.  Maar deze keer voer ik vast!  "Wow!  is dat hier dan zo ondiep!?
Ik geraakte weer los, draaide de boeg richting vaargeul naar het westen en voer wat verder opnieuw vast.  Het is nu wel springtij en laagtij, maar dat het er zo ondiep was verraste me.
Toch even onthouden voor de volgende keren!

Of het een geslaagde tocht was? Jazeker!

De mooie steigers van St. Annaland

Nog eens solo op stap

Na een zeiltocht met Tim wou ik even solo op pad, om vooral de boot nog beter te leren kennen.
Woensdagavond trok ik naar de boot, om donderdagmorgen lekker vroeg uit te varen.
Tegen 8u30 lag ik in de Krammersluis.  Voordeel van dat vroege uur is dat de kans lekker groot is dat je er relaxed door kan.
Helaas is de Volkerak stilaan weer een erwtensoepje met een onaangenaam geurtje.


Het stukje naar de Grevelingensluis ging al even rustig. Van de eeuwige race tussen beide sluizen was nog weinig te bespeuren.
Na de Grevelingensluis draaide ik even Bruinisse Marina binnen om zo'n zevendagenkaart te kopen. Daarmee wou ik afmeren in Haven Repart om een leuke wandeling naar het strand te maken.

De hele trip ging op motor, er was niks niemendal wind.
Blijkbaar hadden nog anderen het zelfde idee, want tegen dat ik aan Haven Repart arriveerde lag het er bomvol.  Ik week dan maar uit naar Middelplaat, daar was nog plek zat.

In alle rust zette ik me nog eens aan het tekenen: een paar cartoontjes over zeilen en zeiljachtjes.

Voor vrijdag gaven ze redelijk wat regen en wind.  Sommige zeilers zeiden me: "Nou, ze geven een viertje, dat is goed te doen.".
Toch twijfelde ik aan hun bericht, en zette die vrijdag morgen de kleinste fok, en een reefje.
Op een ontieglijk vroeg uur voer ik uit, de regen werd verwacht rond 8u en tegen dan wou ik al aan de Stampersplaat zijn.
Mijn timing was prima, maar alweer pech: ook dat eilandje lag vol.  Dan maar Bommenede binnen gelopen.

Ik kon nog net op tijd mijn kuiptentje zetten, het begon te regenen.
Soms waren de buien flink, en tijdens al dat regen-geweld bakte ik een paar broodjes.
In de namiddag werd het allemaal wat droger en wandelde ik eens richting Zonnemaire: zo'n 4km van de haven.
Enkele uren later deed ik de wandeling nog eens, want ik kreeg zin in een trappist.
Bij het pitoreske cafeetje "d'ouwe Smisse" stond een bord: uitgebreide bierkaart.
Dat kon ik niet aan me voorbij laten gaan: ik bestelde er een Rochefort 8.
Toen ik weer naar de boot vertrok vroeg ik de man om er nog eentje mee te geven.
Ik was wel even verrast van de prijs: 10 euro voor twee trappistjes... slik.
Maar goed: een Rochefort 8 is nu eenmaal geen gewoon biertje en het smaakte.

Zaterdagmorgen vertrok ik al even vroeg als de vorige dagen.  Het ging nu richting Grevelingensluis.
Ook al was ik weer redelijk vroeg uitgevaren, door de flauwe wind duurde het toch tot 10u30 voor ik aan de Grevelingensluis arriveerde.  Intussen was het er al aardig druk. Ik arriveerde haast als eerste, met na mij makkelijk nog een 20 andere wachtenden.  Maar ik na me voor me niet te laten voorbij steken.  Warempel respecteerde iedereen de regel: 'invaren in volgorde van aankomst'.  Dat is even wennen  :P
Maar de race is nog niet voorbij.  Zoals steeds gaf me volgas om toch maar zo snel mogelijk aan de Krammersluizen te geraken (hier ga ik nu toch eens een cartoontje van tekenen  :P  ).

Ik deed niet mee aan die race en trok mn zeilen op.  Aan een relaxe vaart zeilde ik richting Krammer.
Ook daar was het nog lekker druk en dankzij wat gewriemel kon ik nog net mee met de Jacuzzi.
Deze keer wel zonder bellen, vreemd, en ook zonder spoelen...

Voila, dit solo tochtje zit er al op.  Wat gaan die vakantiedagen toch als een gek voorbij  :D

Haventje aan Middenplaat.

De ochtend heeft vaak heel mooie kleuren

Het Omnia oventje doet zijn werk keurig

Rondje Stellendam-Roompot met Tim

Yep, wonderen bestaan!

Op mijn vraag aan Tim, de zoon van mijn vriendin, of hij eens een tochtje wil meezeilen over zee, antwoordde hij: JA.
En zo geschiedde dan ook: we vertrokken op vrijdag namiddag naar de Volkeraksluizen met het plan daar te overnachten.
Maar die steigers zijn tegenwoordig even populair als een succesvolle jachthaven: er was weer geen meter steiger meer vrij.
Dan maar naar onze favoriete jachthaven De Batterij.  Daar kregen we een leuke ligplaats voor de nacht.

Zaterdagmorgen zeilden we dan richting Stellendam.  Nou ja, zeilen...  we kregen een zuchtje wind en dan nog op kop.  De diesel ging aan en bleef aan tot in Stellendam.  "Koop een zeiljacht en rammel 6 uur lang naar het westen."
In Stellendam had ik Tim een gezonde maaltijd beloofd in de vissershaven.  Het werd een "Kapsalon - grote schotel"  :D

Zondagmorgen moesten we wel erg vroeg op, maar we hebben er alles voor een leuke zeiltocht op zee, niet?
Vol verwachting voeren we tegen 6u door de Goereese sluis.  Die opereert in juli en augustus normaal. Pas eind augustus zijn er weer ingrepen aan de sluis gepland.

En daar is ze dan: het Slijkgat.  Ik verwachtte zoals altijd een lekkere stroming, maar die was nergens te zien.  "Huh?  Heb ik me dan zo vergist?"  Tabellen werden opgegraven, getijdesites opgeroepen maar alles bleek correct.  Ik bekeek enkele dagen geleden de HP33 en vanaf 2u na HW Hoek van Holland is er een flauwe stroming richting zee, daarna richting België.  Ideale moment is dus om 2u na HW HvH door de sluis te gaan.
We lieten ons dus mee drijven met de stroom want ook nu weer niks wind. Helaas bleef het zo... niks wind.
Tim werd dan nog eens zeeziek, dus die diesel kon weer uren kloppen  :P
Een zeehond kwam op een meter afstand even een knipoog geven, maar het fototoestel lag natuurlijk niet bij de hand.

6 uur lang gerammel richting Roompot, je wordt er als zeiler niet vrolijk van..
Na de Roompotsluis draaiden we naar Roompot Marina.  Vorige keer leek ze me toch betaalbaar, maar deze dag dus niet:  26 euro voor een nachtje met een boot van 26 voet en 2 personen vind ik echt wel overdreven, zeker als je de dag ervoor de luxe en kwaliteit zag van Stellendam Marina.
Ook die dag kozen we voor 'gezonde kost' en haalden we een ferme bak friet en bijhorend 'vlees' in het frituur van het vakantiepark.

Maandag werden onze gebeden aanhoord en kregen we wind, om tot in Sint Annaland te geraken.
Met een lekkere halve wind ging het richting Zeelandbrug, na de brug begon de wind toe te nemen en nog geen kwartier later woei het tegen de 20 knopen.  Tijdens het zeilen moest de genua er dus af, en de kleinere, nagelnieuwe, fok er op.  (Toch wel genieten, met die nieuwe zeilen van Sailselect België)
In het grootzeil moest een reef, maar dat liet ik maar zo gezien de ruime tot voor-de-windse koers.

Eens in St. Annaland trokken we naar de Jumbo voor een iets betere maaltijd, en wat andere spullen. De prijzen zijn er echt wel lager dan in ons dure belgenlandje.  Ik ga hier wat vaker inkopen doen.

Dinsdag ging de tocht richting thuishaven.  Er werd flink wat wind en regen voorspeld, maar we hadden geluk: we zeilden net tussen de buien in.
Aan de Krammersluis gingen we er als enige door: een unicum tijdens de vakantieperiode.
Na de krammersluizen waren we getuige van een wel heel uitzonderlijk transport: een joekel van een sluisdeur passeerde ons  :D



Het was een geslaagde tocht, we hebben er van genoten, en vooral ook veel gelachen !

Hey, er passeert ons een sluisdeur!

Bij MacTac in Stellendam dan toch maar een extra automatische reddingsvest gekocht.

Het kostte wel wat zoekwerk, maar bij BRICO
vond ik dan toch een perfect passend vuilbakje.