Mag het nog eens naar Goes zijn?

Daags nadat ik mijn dochter naar huis bracht, scheepte mijn vriendin in.
Als zeilfanaat kan je zoiets wel gewoon worden :D
Mijn vriendin heeft het niet zo met boten, en ze wordt behoorlijk bang als de boot helling maakt.
Niet echt eenvoudig om aan alle eisen te voldoen: "niet teveel wind, mooi weer en de boot mag niet hellen. Graag ook niet langer dan 2 a 3 uur op de boot."
OK, dan zou de Grevelingen het beste zijn, maar de drukte daar nodigt niet echt uit.

Ik koos voor een eenvoudige start: Oude Tonge.  Zes jaar zeil ik daar al voorbij, nog nooit ingedraaid.
Nu dus wel: ik zeilde naar de monding van de geul naar de haven en draaide er binnen.
Voor de monding was er nog een plek met wier, waar mijn schroef waarschijnlijk waterzooi van maakte, eens in de geul was er amper nog wier.  De havenmeester van Oude Tonge maait er zeer geregeld, en dat was ook te merken.
Het is echt een heel leuk haventje!
Net nadat we afgemeerd waren, kwam er een fikse regenbui over. Ons tentje was net op tijd (eigenlijk net iets te laat) geplaatst.

De volgende dag legde ik de lat iets hoger: Zierikzee.  De bestemming is een eind ver eigenlijk, maar wel zeer uitnodigend.
We vertrokken beestig vroeg zodat er nog niet teveel wind stond.
Bij dit vroege uur was er ook nog geen kat aan de Krammersluizen, daar konden we meteen doorheen zodat het een non-stop trip naar Zierikzee werd. Na de krammer gingen de zeilen op.  Twee reven om wat tegemoet te komen aan de wensen van mn vriendin, maar zo zat er totaal geen vaart in.  Eén reef er uit, deed de boot hellen en ik zag al traantjes van angst verschijnen.
Tja, dat doet wel effe iets met je als je zelf begint te genieten, maar de hart breekt als je vriendin doodsangsten uit staat...  gelukkig kon ik een stuk afvallen in De Zijpe en was de helling een stuk minder.

Eens aan de Keeten A trok de wind aan, draaide naar een onbezeilde hoek, en moest de motor op.
Bovendien was de tij intussen tegen en werd de Oosterschelde een ware klotsbak.
Stampen, dreunen en overkomende golven tot in Zierikzee...  Katja ging voor de eerste keer de Zeelandbrug onderdoor, een onvergetelijke ervaring voor haar.
In Zierikzee werd de geleden angst ruimschoots goed gemaakt door een hele namiddag shoppen  :P

De dag erna zeilden we Zierikzee naar Goes.  En omdat het erg zonnig en rustig weer was ging dat aan een slakkegangetje.  We besloten de stoute schoenen aan te trekken en in het centrum van Goes te overnachten.  onderweg zocht ik informatie in de Wateralmanak 2.
Jachthaventje De Werf kozen we, maar reserveren is niet mogelijk.
We voeren het kanaal af, passeerden de Wilhelminabrug en meerden af aan de wachtsteiger aan de tweede brug.
Na een poos arriveerden er nog jachten en begon men dubbel te liggen.
De scene als de brug open ging leek wel op die aan de Krammersluizen: dringen, duwen, voorsteken... pfffffff.   Discipline is ver zoek.  "Invaren volgens volgorde van aankomst" is ver te zoeken.  Misschien moet men er maar eens een bord van maken en aan sluizen en bruggen plaatsen.
Ik liet me niet doen, zwaaide mijn boeg uit en sprak de schipper die wou voorsteken aan dat ik meteen links zal afdraaien, de jachthaven in.

De Werf is een erg gezellig haventje.  Het is er nogal klein en enige behendigheid met je boot is wenselijk. Die handigheid heb ik met deze boot nog niet, dus deden we het meeste manoeuvreerwerk met de hand.
We trokken weer de stad in, en onze Cavalier, een hartpatientje sedert twee jaar, ging mee in zijn buggy.

Braambessen plukken tijdens het wachten...

We besloten erg vroeg weer uit te varen maar ver geraakten we niet: de brug draait pas vanaf 9u. We meerden dus af aan een surrogaat wachtsteiger.  Lang duurde het niet of er kwam een jacht voor ons liggen.  Toen de brug open ging zagen we dat deze schipper erg gehaast was.  Als de brug net hoog genoeg open stond ging hij er al door.  Op vol gas ramde hij zicht door het kanaal, deed hetzelfde trucje nog eens over aan de Wilhelmina brug, en parkeerde zich vervolgens met flinke vaart geheel vooraan in de sluis, die net open was.

Na het schutten zeilde ik tot aan St. Annaland.  Een stukje zwom er een bruinvis mee :P
De wind was intussen stevig en ik verwachtte weer angst-traantjes bij mn vriendin. Ze hield zich echter kranig.  Voor het lapje scheurde ik door de Keeten en het mastgat.  Om de zeilen neer te halen maakte ik een opschieter en net op dat moment deed een golf ons vet overhellen.  Gegil bleef uit... verbazend... "Is ze nu niet bang?"
Na dit ietswat stevige bochtje zei ze :"Wat een gas-manoeuvre was dat nu!?"

Op motor voer ik richting St. Annaland doorheen de Krabbenkreek en draaide St. Annaland in.
De havenmeester herkende me en verwelkomde me.   Ik wordt hier nog vaste klant  ;-)

De laatste dag voorspelden ze zelfs stormachtige wind.  We voeren dus opnieuw heel vroeg uit.  Wind en stroming mee in de Zijpe.  geen kat te zien aan de Krammer.
Op het Volkerak bleef de akelige wind nog steeds uit, al was het al wel redelijk aan het waaien: 18 a 22kt.
We arriveerden net op tijd in de haven.

Eerste grote zeiltocht met mn vriendin zit er op en we maken al plannen voor een volgende tijdens het verlengde weekend in augustus  :P

Ons hartpatientje en zijn buggy