Een iets te dichte mist

De afspraken waren reeds gemaakt: we zouden onze oude mast naar Noorshans brengen zodat ze deze konden namaken.
Van alle offertes voor een nieuwe mast die we ontvingen, vonden we Noordschans voor ons de interessantste.
Ook de logistieke kant was belangrijk, want zo even snel een mast verplaatsen is niet simpel, daar is het bagagerekje van mijn wagen net iets te klein voor.

Het plan was dus om de mast naar Noordschans te varen vandaag.
Heel erg vroeg reden we al naar de boot, om zo het maximale uit de daglichtperiode te halen.
Er was mist, maar in de haven leek het niet dramatisch.
Ik gokte er ook op, omdat ze een zonnige dag beloofden, dat die mist wel gauw zou optrekken.

Verkeerde gok, want nog voor ik goed en wel het Volkerak op was, doemde die dikke mist op.
Ik had al wel vaker door de mist gevaren, maar deze keer heb ik me er ferm aan mispakt.
Dat beetje mist dat men voorspelde bleek heel dichte mist te zijn.
Ik moet met schroom toegeven dat het eigenlijk onverantwoord was om uit te varen.

Onderweg passeerden we de ene visser na de andere, in hun kleine bootjes, zonder navigatielichten.
Die hebben een heel goede levensverzekering, of die zijn hun leven beu.

We hadden op een moment zelfs een bijna-aanvaring met een onverlicht vrachtschip.  Dat was de schrik van ons leven zowaar.  Uiteindelijk bliezen we de plannen maar op.  We ankerden aan de kant en gingen wachten op weersverbetering.

Intussen deed ik eens de bak aan stuurboord open, en wat zag ik?  Man, vlot TIEN liter water rond de batterij!  Wow, waar komt dat vandaan?

Het was geen lek in de romp (gelukkig maar) maar de darm van de beluchter lekte, en nog geen beetje!

Waarschijnlijk is die plastic moer van de afvoer los gekomen, toen ik deze bak open zaagde. Geen verborgen gebrek dus, maar zo een beetje eigen schuld.

Gelukkig had de vorige eigenaar een tube sicaflex aan boord laten liggen en kon ik daarmee tijdelijk het probleem oplossen.

Deze beluchter zal ik wel moeten vervangen op termijn.

De mist trok helaas niet weg. Het was intussen al rond 12u en nog steeds een dikke soep.

We voeren terug, de kant volgende en goed opletten op de dieptemeter, de recreantentonnetjes (die we dikwijls laat konden opmerken), en de wal voor zover we die konden ontwaren in die mist.

Eens terug in onze ligplaats kwam de zon er door. Toen was het al na 13u, te laat om ons plan alsnog uit te voeren.

De mast zal dus nog wat langer op onze FS26 blijven liggen.

Het water in de stuurboordbak kwam zelfs zo hoog,
dat hezt via een gat in het schot tot onder de motor liep

De mast: een flinke opdoffer

Toen we voorbije weekend de mast hadden neergelegd, ontdekte ik nogal wat putcorrosie, en dit over bijna de hele lengte van de mast.
Ik had dit niet gezien, toen we de boot bezochten bij de aankoop.  Het lijkt me ook niet mogelijk om meteen alle (verborgen) gebreken te ontdekken...

Ik nam veel foto's van deze mast en verstuurde ze naar een paar mensen waarvan ik vermoedde dat ze er iets van kennen.
Een eerste reactie kwam vrij snel, via een kennis die een deskundige mijn foto's had getoond:

"inderdaad groot probleem, het is repareerbaar maar de producten die je nodig hebt zijn erg kostbaar. Werkwijze is grofweg: stralen zodat corrosie weg is, putten opvullen met vloeibaar aluminium. Vervolgens grondlak voor aluminium en dan aflakken in gewenste kleur. Mocht je voor deze werkwijze kiezen, dan kan ik meer details geven over producten (komen uit de luchtvaart dus duur!)

Andere optie is: bezoek een sloopwerf voor boten (zie zeilersforum voor adressen) en kijk voor een andere mast, is denk ik een veel goedkopere optie, zeker als dan de aangrijppunten voor je verstaging in orde zijn. Tip van onze metaalmannen: zet de aangrijppunten voor de stagen in de sikaflex voor je ze monteert, dit voorkomt contactcorrosie.

Succes, "

Een gespecialiseerd bedrijf was iets milder:

"Bedankt voor uw email.

Ik heb de foto’s bekeken, helaas is er niet veel te doen aan de putcorrosie denk dat dit van ouderdom is.

De ankerplaten zou ik zo snel  mogelijk vervangen want op de foto zie ik al een scheur zitten.

Met vriendelijke groet "

Nu ik eigenlijk net nieuwe verstaging had besteld via Sailspecials.nl, bij CS Rigging, mailde ik ook hen mijn foto's. Hun reactie was even duidelijk:

"Dank voor het toesturen van de foto´s. Deze kwamen op het juiste moment binnen aangezien wij de directie van Selden Masts bij ons over de vloer hadden. Deze zijn de grootste producent van aluminium masten in de wereld en hebben een negatief bericht gegeven over de conditie van uw mast. De mast is omwille van corrosie ogenschijnlijk al in hoge mate verzwakt. Dit zorgt ervoor dat zij eenduidig tot de conclusie komen dat deze mast onbruikbaar is.

Wij als tuiger zouden dan ook niet adviseren om de verstaging te vernieuwen. Dit heeft géén zin. De zwakste schakel is de mast.

Opties tot het herstellen van de mast zijn er uiteraard altijd maar omwille van de kosten raden wij dit af aangezien dit duurder zal worden dan een nieuwe mast.

Indicatief kan ik aangeven dat een nieuwe mast ca. € 5.000,- zou moeten gaan kosten."

Bittere pil om te slikken.
Mijn enige optie momenteel is op zoek gaan naar een tweedehandse mast voor een FS26.

Ik heb deze boot duidelijk teveel betaald.
Ik geef evenwel de verkoper nog het voordeel van de twijfel: misschien wist hij het zelf ook niet...

Het eerste klusweekend

Zaterdagochtend regende het nog lichtjes (en doorheen de voorbije nacht flinke buien), en dat was uiteraard een uitgelezen moment om aan boord op zoek te gaan naar lekken.

En ja hoor: ik vond er.

De vorige eigenaar ging er prat op dat het voorste luik niet lekte... hm, fout: het lekt wel.  Het gordijn dat er onder hing ving de druppels wel op, maar dat blijft niet duren.
Gelukkig had ik dat al wel verwacht en liet ik bij zeilmakerij Knuysen nieuwe afdekzeiltjes maken.

In beide bakken achteraan lekte het ook, maar die lekken zijn vervelender, ze lijken van tussen dek en romp te komen, op de hoeken.  Eens bekijken of ik de hoekstukken even los kan schroeven, zaakje kitten, en weer vastschroeven.

De kuip van de FS26 heeft twee bakdeksels. Eentje is helemaal open en daar zitten de landvasten e.d., de andere, stuurboord, is eigenlijk toe. Daar kan amper iets onder, en het maakt dat de ruimte eronder eigenlijk zowat een verloren hoekje is.even de wipzaag er in, en hop: een nieuwe grote bak :P
Meteen zag ik dat het vloerdeel dat eronder ligt geheel rot is...

Het spiritusvuur had de vorige eigenaar ingebouwd.  Alleen waren de steunen onder het vuur wat zwak. Die had ik versterkt maar nu duikt er een ander probleem op: die man had het vuur te ver naar achter geplaatst, zodat je het niet kan openen zonder het volledig uit de inbouwopening te tillen...
Ik ga een nieuw werkblad maken in het keukenmeubel, ter vervanging van het oude en het vuur er gewoon bovenop zetten, zoals ik ook deed bij de Sail Ya.



Zondag ging de mast neer, ter inspectie.
Dat de Furlex zijn beste tijd gehad heeft wist ik nu al wel, dus die ging de container op.  Jammer: want bij aankoop ging ik ervan uit dat dat zeker een meerwaarde was.
De verstaging lijkt nog OK, op de achterstag en de voorstag na.  Maar nu ik via Sailspecials kan deelnemen aan een actie van CS Rigging (25% korting) laat ik maar best gelijk alle stagen vervangen. De spanners zijn nog goed naar mijn mening.

En ook vandaag doken er nog vervelende mankementjes op: de hele mast vertoont putcorrosie, en de aangrijppunten van de stagen zijn ingesleten. Voor het topwant is het redelijk te doen, maar de voorstag is toch een aandachtspunt. Even uitzoeken wat ik daar aan kan doen.

De antenne is een museumstuk helaas. Die kan ook beter weg.  Nog een element waarvan ik dacht dat het een meerwaarde was...
De verlichting is helemaal te gek: de lampen zijn er wel maar binnen lopen er geen voedingskabels naar de stekkers...

Koop een boot...   :D

Putcorrosie over zowat de hele mast,
langs één zijde gelukkig.

Je kan het spiritusvuur niet openen...
het is te ver naar achter geplaatst

De reden dat het vloerdeel rot was:
lekken in de hoeken aan de spiegel

Onze Friendship 26 gaan halen

Onze FS26 ligt op zijn (tijdelijke) plek

Streefkerk: dat was ons doel donderdag namiddag.
Dankzij zeer hulpzame buren werden we tot bij onze nieuwe aanwinst gebracht.
We kozen ervoor om donderdag namiddag aan boord te gaan, en ons te installeren.
Maar we waren erg verrast hoeveel materiaal de vorige eigenaar achter liet.
Het vroeg heel wat opruimwerk om alles aan boord te krijgen.
De vorige eigenaar kwam nog even langs om alles af te handelen, en wat uitleg te geven.

We werden getrakteerd op een redelijk koude nacht.  Onzen Billy, een Cavalier King Charles, kroop steeds op het bed, dan weer af het bed, rommelde wat rond: kortom, hij kon de slaap niet vatten waardoor ook wij een redelijk slechte nacht hadden.

's Morgens vroeg rond 8u voeren we al uit. We wisten dat we links af moesten maar door gebrek aan kaarten duurde het wel even voor we echt wisten waar we waren.
De Alblasserdambrug konden we net onderdoor, al leek het even dat de antenne er af zou vliegen of zo  :D

De volgende brug was de spoorwegbrug van Dordrecht.  Die was het haar doorvaarthoogte van 10m nu echt wel te laag.
Via de handheld marifoon kwam ik te weten dat ze een half uurtje later zou open gaan.  We kozen een plekje aan de wal, maar dat was een domme keuze.  Ik had er twee jaar geleden al eens gelegen, toen ik met mijn kameraad zijn FS22 ging overvaren, maar wegens gebrek aan beter, ging ik daar weer liggen.  Gevolg: door de dreunen die de boot kreeg tegen de houten balken aan de wal, kwam hier en daar de rubberen stootrand los.  Dat wordt klus nummer één....

Wat later ontdekten we dat de afsluiter voor het pomptoilet lekt.  De kraan op de toevoerleiding lekt. Er stond een plasje water onder het vloertje.  Dat is een dringende herstelling.  De boot zal de kant op moeten, en dan gaat die WC er gelijk uit.  Ik heb veel liever een porta potti.

Eens de brug onderdoor ging het vlot tot aan Willemstad.
Het was de eerste keer dat ik met een binnenboord motor voer, dus onderweg af en toe wat testen en oefenen, om toch ietswat geoefend Jachthaven De Batterij binnen te lopen.
Uiteindelijk ging het manoeuvreren in de jachthaven best wel goed.
John, de bijzonder sympathieke havenmeester gaf me gelijk nog wat tips.
Het was een leuk weerzien, en zoals altijd zeer gastvrij ontvangen.

Zaterdag ochtend waren we alweer vroeg op pad. Gevolg: een lege Volkeraksluis.  Wat wil een mens nog meer hebben om met een onbekende boot een sluis te doen :D

Twee uur later liepen we onze eigen haven binnen. We kenden nog een klein ligplaats probleem (op de toegewezen plek lag nog iemand, dus verkasten we naar een andere lege plek.

In elk geval ligt onze Friendship 26 nu in onze haven en kunnen we hem straks herdopen naar de nieuwe naam.

Soms bouwen ze schepen op de wal :P

Blijkbaar een bestelling van een steenrijke rus
bij Oceano

Dit oorlogsschip ben ik intussen al drie keer gepasseerd.
Ligt er dus al sinds 2012...

Tussenstop in de vluchthaven aan de Dortsche Kil:
een eerste oefening in 'keren op de binnenmotor'

Eens ga je groter ;-)

Jaja, ik ben dan toch groter gegaan :D
Meer dan vier jaar was mij Friendship 22 - Sail Ya - mijn trouwe bondgenoot tijdens mijn tochten in Zeeland.

In september gebeurde er evenwel iets geweldigs: mijn vriendin, die voorheen niet echt interesse had in mijn zeilboot, begon interesse te krijgen en kwam al eens mee aan boord slapen.
Tja, doe daar dan nog een Cavalier King Charles bij, en dan wordt die FS22 algauw wat krap.

Nog voor we het goed en wel beseften, was de FS22 verkocht en kwam er een FS26 op ons pad.

Deze FS26 voldeed prima aan onze wensen.  Hij was wel iets boven mijn budget, maar hij was de minimale prijs die de koper mij liet weten wel waard.
Zelfs onze hond, Billy, keurde hem goed :P

Ziezo, gekocht!

En bij een nieuwe boot hoort een nieuwe blog, mijn derde blog.
Nog even en ik wordt schrijver  :P