Ik zeil in Zeeland

Ik zeil in Zeeland
Mijn boek: "Ik zeil in Zeeland"

zondag 15 april 2018

Hop, naar Yerseke

Vrijdagmorgen reed ik naar de boot met de bedoeling om het dek van een nieuwe, grijze, antislipverf te voorzien.

Maar dat plan werd (helaas) snel bijgesteld. Ik wou het dek hier en daar eerst opvullen met schuimepoxy ter vervanging van het wat zacht geworden balsa ertussen, maar de truc die ik wou toepassen lukt niet. het bleef dus bij één gaatje dat ik opgevuld heb met epoxyplamuur.
De rest zal voor later zijn.

Nu ik dan toch al op de boot was, keek ik op de kaart welke bestemming een goede zou zijn, en het werd Yerseke.

Motor stilleggen misschien?
Zaterdagmorgen vroeg op pad richting Krammersluizen.
Eens in de sluis, was er één enkele motorboot voor mij, voor de rest was het akelig kalm op het water.
Die ene motorboot had nog nooit gehoord van fijn stof en andere luchtvervuiling, want hij liet zijn motor vrolijk draaien, met alle stank in de sluis tot gevolg...




Op de Oosterschelde kwam de zon er mooi door, en werd het een aangename 18 graden. De wind bleef uit, zodat het op motor tot in Yerseke werd.
Even langs boei BV4 om wat zeehonden te spotten. Ik kom, zoals voorgeschreven, niet te dicht, om de diertjes niet te schrikken. Een telelens zijn wel fijn zijn :-)

In het Brabants Vaarwater zie ik een landgenoot lustig opkruisen. Die ben ik achterna gegaan (nog steeds op motor) om hem te waarschuwen dat dat sinds vorig jaar niet meer toegestaan is.
Daarna ronkte ik verder richting Yerseke.

Bij valavond wandelde ik eens over de pier van Yerseke en zag een motorboot met jonge gasten passeren.
Twee van de inzittenden aten net hun laatste chips op. Je kan raden waar de lege zak chips naartoe ging... juist: overboord.
De ernst van de vervuiling is duidelijk nog niet tot iedereen doorgedrongen...
Diezelfde gasten haalden wat later nog een stunt uit door met hun motorboot in volle vaart de vissershaven buiten te scheuren en in een grote, slippende, bocht de Beatrix haven binnen te schieten.  Knettergek, die kerels!

Zondagmorgen vertrok ik aardig vroeg om van de tij gebruik te maken.  Onderweg zag ik iets langs drijven en zeilde er naartoe: het was een losgekomen bamboestok met een stukje stof aangeknoopt.  Daar vaar je liever niet tegen denk ik zo, dus nam hem aan boord en riep Post Wemeldinge op.  Na wat overleg meldde ik mijn komst bij Jachthaven Wemeldinge en leverde daar deze staak af.

Tegen de namiddag vormden zich donkere wolken aan de horizon. Het plan om aan het Mastgat te ankeren liet ik maar varen, en voer verder naar de Krammer.  Onderweg trok ik mijn zeilpak aan en nam de zeilen weg.  Ik verwachtte regen, en helemaal niks wind meer.
Mijn vermoeden klopte: eens in de sluis begon het te regenen.
De rest van de tocht was alweer op motor.  Niks wind, en gelukkig bleef het bij die ene bui.

Zeilen is fijn, als er wind is  :D

Volkerak: spiegelglad

Brabants Vaarwater: voor het lapje

Altijd fijn om eens een bruinvis tegen te komen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten