Rondje Stellendam-Roompot bij een superweertje

De weerberichten waren dermate schitterend dat ik deze kans niet mocht, en kon, laten liggen. De uren van de stroming maakten het plaatje helemaal compleet: dit is een kans uit de duizend!

Woensdag reed ik al naar de boot om hem klaar te maken voor dit zeetochtje.
In de late namiddag voer ik al richting Volkeraksluis.  Het idee om daar aan de steiger te overnachten kon ik al meteen begraven: de steiger lag bomvol, aan beide zijden.  Dat werd een nachtje aan een boei in het baaitje aan de Hollands Diep-zijde, daar was gelukkig nog 1 boei vrij.

Donderdag ging het bijna de hele weg op motor.  Toen ik aan Stellendam Marina arriveerde trok de wind net wat aan. Een flinke bries stond er toen ik net mn box in wilde varen. Mat de wi d die je de box in duwt, is het solo echt niet simpel. Uiteindelijk werd het een ware knoeiboel, en geen kat kwam helpen....  de Serendipity draaide helemaal dwars tussen de twee vingerpieren. Die twee vingerpieren waren helaas net iets dichter bij elkaar dan mn boot lang is.  Uiteindelijk kreeg ik het goed, maar krassen waren onvermijdelijk, en mn zelfvertrouwen met de boot kreeg een deuk.

Omdat de hangcultuurmosselen net weer verkrijgbaar zijn, haalde ik me meteen 2 kilo bij Poisson Cuisine.  Ze hadden geen groenten, maar met kruiden en verse rode pepers smaakte ze ook  :D

Zondagmorgen kon ik om 6u meteen de sluis invaren.  Dat ik de dag ervoor wat knoeide en daardoor meer begon te twijfelen bleek nu opnieuw. Wat een simpel manoeuvre moest worden, werd alweer wat geknoei, deze keer met toeschouwers.

De SH is nu een nieuwe BO N!

Na de sluis kon ik dankzij de stroming in het Slijkgat aan een rotvaart richting kardinaalboei SH.  "Heuh? Waar is die boei?"
Blijkbaar is ze nu gewijzigd door een Noord-kardinaal boei, BO N.  Andere jachten kozen voor een route dichter bij de kust, maar ik hield het bij de route via de Ooster.  Goed gekozen want geregeld zag ik een jachtje op die kortere route vast varen...

Onderweg tot drie maal toe bezoek gekregen van zeehonden. Zo waren niet eens zo schuw, maar tegen dat een mens zijn fototoestel in de aanslag heeft, doken ze weer onder.

Eens ik de Roompot naderde trok de wind aan. Het werd echt super zeilen!  Hier tekent een mens voor: Oostenwind, 10 a 14 knopen, vlakke zee, en zon overgoten!

(Korte video= https://youtu.be/FQIxzx7PWcg en https://youtu.be/MF8LrOqF1MQ)

Aan de Roompotsluis moest ik alweer aan stuurboordzijde afmeren, het lijkt wel een vloek. Maar het verliep redelijk goed.
De sluis zelf ging vlot.  Ik kon de bakboordzijde nemen om af te meren, dat gaat een stuk vlotter door de schroefwerking.
Eens uit de sluis trok de wind tijdelijk aan, en ook nu weer net wanneer in de marina nader.
Via VHF vraag ik een ligplaats, en gelijk of er iemand me kan heen bij het afmeren.  Dat was geen domme zet, want de oostenwind die rond de 20 knopen schommelde duwde me weer vlot de box in.  Charlotte, van Roompot Marina hielp me prima met het afmeren! Dik,e duim voor hun service!

Zaterdag voer ik uit, een uurtje voordat de tij weer zou opkomen, dat laatste uurtje stroming tegen doet toch niet veel.  Met een gezapige vaart ging het richting Zeelandbrug.  Deze hele toch was de koers wel redelijk scherp, en met momenten moest ik even opkruisen en slalommen tussen de vele vissersbootjes.

Ze gaven onweerskansen, dus besloot ik om 14u toch maar Sint Annaland binnen te lopen.
En ja hoor, ook nu weer een box waar de wind me in duwt.  Het lijkt wel een vloek deze tocht. Maar ook nu kwam iemand me spontaan helpen, gelukkig.
Het was echt pufweer. Met een temperatuur van pakweg 31°C was het bakken in de haven.
Een heel mooie zonsondergang vanop de dijk sloot de dag af.

's Morgens vroeg al, zeilde ik naar de Krammer. Nou ja, er was amper wind, het gi g ontzettend traag. Toen ik in de Krammer arriveerde passeerde er net een stoet van de Grevelingen- naar de Krammersluizen. Een eeuwige race. Je zou denken dat iedereen op het water rust zoekt, maar deze stoet lijkt eerder een wedstrijd.
Ik kon het al raden: aan de sluis was het weer een gewroet van jewelste. Zien dat ze je niet voorsteken was absoluut een uitdaging. En ook al ken ik de Serendipity nog niet goed, ik waagde me in de mierennest.  De regel bij de "jacuzzi" is om zeker afstand te houden, maar dat deed hier geen kat.  Soms was er maar een metertje afstand tussen de jachten.
Ik sprak een jacht aan, naast mij, en zei dat hij zeker niet voor mij aan de sluis arriveerde, en bovendien waarschuwde ik hem dat ik solo ben en mijn aanlegmanoeuvre wel eens raar kan uitdraaien in die bellenbaan.  Hij besloot om dan toch maar afstand te houden en me voor te laten. Dankjewel.

Een Marieholm voor mij kon nog net de redelijk volle sluis in en wilde aan bakboord afmeren. Tijdens het manoeuvre brak zijn lier uit zn dek waar een landvast aan hing. De boot schiet vooruit en snijdt mij de pas af. Ik beland hierdoor met mijn neus tussen zijn spiegel en de sluiswand.  Het jacht achter mij kon nog net uitwijlen en zijn boeg draait weg door de stroming van die bellenbaan. Wat een stressmoment! Ik had geluk dat net aan mijn stuurboord een lader was en bond gauw een landvast midscheeps aan die ladder.  Man, wat heb ik een hekel aan zo'n gewriemel aan die sluis, en al zeker aan die 'jacuzzi'.

De rest van de tocht, naar mijn haven, ging traag, met de gennaker, maar wel lekker rustig.

Op de keper beschouwd een van de mooiste tochten, en met momenten ook de spannendste!

De stroming in het Slijkgat

Zalig weertje op zee!